Zdrowie, medycyna

portal - tu - tutaj - kliknij - http - strona - kliknij - tutaj - strona - strona
Skład moczu prawidłowego 6 marca 2014, Doktor No comments Wydzielanie moczu jest regulowane głównie na drodze hormonalnej, w mniejszym stopniu nerwowej. Wchłanianie zwrotne wody i zagęszczanie moczu jest uzależnione od hormonu antydiuretycznego tylnego płata przysadki mózgowej. Niedobór tego hormonu powoduje upośledzenie stężenia moczu i wydzielanie chlorku sodowego. Mineralosterydy wydzielane przez substancję korową nadnerczy działają odwrotnie – wzmagają wchłanianie zwrotne chlorku sodowego, a hamują wchłanianie wody. W niedomodze kory nadnerczy następuje ucieczka sodu z ustroju. Czynniki nerwowe wpływają jedynie na intensywność filtracji w kłębkach Malpighiego impulsy przy- współczulne rozszerzają naczynia nerkowe i uczynniają wszystkie kłębki. Znany jest każdemu wpływ emocji na ilość wydalanego moczu. Na drodze nerwowej dochodzi zarówno do odruchowego wielomoczu, jak i bezmoczu. Nerka izolowana wszczepiona pod skórę wydziela mocz prawidłowo, jednak czynność jej jest mniej przystosowana do aktualnych potrzeb ustroju. Skład moczu prawidłowego zestawiony jest na str. 379 (tab. 3), przy czym uwzględniono zawartość poszczególnych składników w stosunku do stężenia ich we krwi. Serce 6 marca 2014, Doktor No comments Serce jest unerwione przez układ wegetatywny, jednak czynność jego jest ściśle zależna od czynności ośrodkowego układu nerwowego, a zwłaszcza od czynności kory mózgowej. Zaburzenia czynności kory mózgowej w różnych stanach emocjonalnych mogą wywołać zaburzenia czynności serca (nerwice). Dużą rolę w powstawaniu chorób serca odgrywa konstytucja. Ten sam czynnik może u jednego osobnika wywołać chorobę serca, u innego zaś nie, w zależności od konstytucjonalnych właściwości ustroju i jego układu krążenia. Do nerwic serca np. usposabia niezrównoważony typ układu nerwowego. Niedomoga wieńcowa występuje przede wszystkim u typów pobudliwych, z przewagą napięcia układu współczulnego. Mniej wydolne jest serce asteników – stosunkowo nieznaczne obciążenie (wzrost oporów) może doprowadzić u nich do niewydolności. Pewną rolę odgrywa podłoże hormonalne, np. w nadczynności tarczycy często występuje zwyrodnienie mięśnia sercowego i niedomoga wieńcowa. Skrzywienie pierwotne 5 kwietnia 2014, Doktor No comments Na skutek nieprawidłowego, niesymetrycznego działania sił nacisku u rosnących następuje zahamowanie wzrostu wysokości trzonów po stronie wklęsłej w pobliżu szczytu skrzywienia, a przyspieszony wzrost po stronach wypukłych. Nadmierny stały nacisk prowadzi do zablokowania i przedwczesnego skostnienia chrząstki wzrostowej po stronie wklęsłej. Również wyrostki stawowe po stronie wklęsłej ulegają przypłaszczeniu i poszerzeniu, a po wypukłej ścieńczeniu i wydłużeniu. Wyrostki kolczyste i poprzeczne pociągane mięśniami i więzadłami wyginają się w kierunku działania siły. Wszystkie te czynniki wywołują typowe zniekształcenia kręgów, największe na szczycie skrzywienia i malejące w miarę zbliżania się do kręgów przejściowych. Najmniejsze są one na granicy między skrzywieniem pierwotnym a wyrównawczym. Skrzywienie pierwotne (pojawiające się jako pierwsze) może być niekiedy trudne do zidentyfikowania. Zwykle bywa ono większe, z większą torsją i rotacją kręgów i mniej ruchome. Wyrównawcze skrzywienie przeważnie jest mniejsze, z mniejszymi zniekształceniami kręgów i bardziej ruchome. Spotyka się jednak odchylenia od tej reguły. Krótkie, małe wrodzone skrzywienia w górnym odcinku piersiowym bywają wyrównywane przez długie i bardziej nasilone skrzywienia w dolnym odcinku piersiowym i lędźwiowym. Skrzywienia lędźwiowe są z reguły bardziej ruchome niż skrzywienia piersiowe. Skurcze dodatkowe 17 lutego 2014, Doktor No comments Skurcze dodatkowe powstają na tle wzmożonej pobudliwości układu bodźcowo-przewodzącego pod wpływem bodźców emocjonalnych lub uszkodzeń mięśnia sercowego. Mogą one występować po każdym skurczu prawidłowym, względnie co drugi lub co trzeci skurcz, wywołując różne postacie niemiarowości. Skurcze dodatkowe upośledzają pracę serca, prowadząc do jego wyczerpania. Migotanie przedsionków polega na powstawaniu w węźle zatokowym tak dużej liczby impulsów (często do 300/min.), że przedsionki nie są w stanie kurczyć się. Są one porażone i występują w nich jedynie drżenia włókienkowe. Komory, do których dochodzi tylko część impulsów, kurczą się szybko i bezładnie. Krążenie w tych warunkach ulega znacznemu upośledzeniu. Przyczyną migotania przedsionków są ciężkie uszkodzenia mięśnia sercowego.